Lipski le parkour

Dwa filmy przedstawiające lipską młodzież alternatywną w akcji.

Narracje kobiet na temat własnych doświadczeń migracyjnych

Moja praca dotyczy doświadczeń emigracyjnych kobiet, które wyjeżdżały za granicę zostawiając w Polsce rodziny. Przede wszystkim zajmował mnie sposób, w jaki opowiadały o tym fragmencie swojej przeszłości, ale także – co kształtowało te opowieści? Dlaczego tak trudno było dotrzeć do historii tych kobiet? Podczas badań stopniowo poznawałam inne narracje – historie kobiet i mężczyzn w różnym wieku i z innymi doświadczeniami życiowymi. W mojej pracy odwoływałam się także do artykułów omawiających sposoby przedstawiania w ogólnopolskiej prasie kobiet wyjeżdżających do pracy za granicą. W efekcie uzyskałam złożony obraz miasta, w którym prowadziłam badania, składający się z rozmaitych historii związanych z różnorodnymi doświadczeniami emigracyjnymi.

W mojej pracy odwołuję się przede wszystkim do tekstów dotyczących migracji kobiet, które ukazują to zjawisko w szerszym kontekście, biorąc pod uwagę przyczyny i – często z nimi pozornie niepowiązane – skutki. Wykorzystuję także koncepcje A. Cohena, który analizuje sposób, w jaki tworzy się wspólny wizerunek danej społeczności.

Prezentacja wyników naszych badań na Podlasiu!

zapraszamy na prezentację dwóch grup badawczych: naszej oraz grupy "Zmiany na Podlasiu pod wpływem migracji" 13 paździenrnika do Centrum im. L. Zamenhofa w Białymstoku. Jest to dla nas bardzo ważny moment, gdyż wyniki badań trafiają "prawie" do naszych rozmówców. Zapraszamy do wzięcia udziału w wydarzeniu i prosimy o komentarze. więcej informacji o wydarzeniu tutaj

"Dar w migracji. Rzeczy przywożone z zagranicy"

„O podarku, nie bogacisz mnie, lecz zawiązujesz przyjaźń”

Wyjazdy zarobkowe zagranicę z krajów uboższych do bogatszych i lepiej rozwiniętych są powszechną praktyką na całym świecie. Migrują zarówno kobiety jak i mężczyźni, lepiej lub gorzej wykształceni, w różnym wieku. Tym, co łączy niemal wszystkich, to przysyłanie lub przywożenie dużej ilości przedmiotów. Są to ubrania, bardzo często używane, ale także chemia gospodarcza, produkty spożywcze, sprzęt elektroniczny. Właśnie na tym zjawisku skoncentrowałam się w pracy. Opisałam jakie przedmioty są dawane, jakie pełnią funkcje. Zastanawiałam się nad relacjami nawiązującymi się między obdarowywanym, a dającym, jak można się odwzajemniać za otrzymane dary. Poruszyłam wątek oczekiwań społecznych względem osób wracających z migracji. Zwróciłam uwagę na sposób postrzegania przedmiotów z zagranicy.

Do badań nad przysyłanymi z zagranicy przedmiotami zainspirował mnie Marcel Mauss. Zastanawiał się on jaka siła sprawia, że każdy dar zawsze jest obowiązkowo odwzajemniany. Postanowiłam sprawdzić czy jego teoria znajdzie odzwierciedlenie w podlaskiej rzeczywistości.

Pięciolinia w sieci

W swoich badaniach skupiłem się na osobach, z którymi udało mi się bliżej zapoznać podczas mojego wyjazdu – na młodych augustowskich muzykach. Jako, że sam zajmuję się dość niewdzięcznym i niezbyt dochodowym tematem jakim jest kultura niezależna, czułem, że tego typu środowisko może być mi wyjątkowo bliskie, dzięki czemu prawdopodobnie będę w stanie dokonać jego możliwie dokładnej i świadomej analizy. W pracy skupiłem się przede wszystkim na teorii społeczeństwa sieciowego, przedstawionej przez dwóch naukowców: Manuela Castellsa i Darina Barneya. Patrząc przez pryzmat proponowanych przez nich modeli przyjrzałem się wielu aspektom życia młodych Augustowian zajmujących się uprawianiem muzyki – uczęszczałem na koncerty, brałem udział w ich spotkaniach towarzyskich, próbach zespołów... Zainteresowało mnie to, w jaki sposób ich świat został skonstruowany – ile w rytuałach i schematach w nim obowiązujących jest takich treści, które moi rozmówcy stworzyli sami, a ile tych, które przyszły z zewnątrz, poprzez światłowód, i zostały tylko przez nich dostosowane do lokalnej rzeczywistości. Na podstawie moich wywiadów i obserwacji postanowiłem podjąć małą polemikę z Castellsem. Wedle przyjętego przez niego modelu teoretycznego, organizacja sieciowa determinowana jest przez czynniki stricte zewnętrzne. W mojej pracy dowodzę, że, przy całej sensowności jego modelu, możliwy jest odwrotny scenariusz, w którym podstawą do łączenia się w sieci są warunki panujące lokalnie. Oprócz tego w pracy niezwykle pomocni byli tacy panowie jak Eric Hobsbawm czy Victor Turner, którzy pomogli mi przeanalizować dokładnie poszczególne wydarzenia z życia moich rozmówców, jak na przykład międzyszkolny konkurs piosenki obcojęzycznej czy okazjonalne koncerty.

Pisząc swój tekst postanowiłem, uprzednio zainspirowany przez Igora Kopytoffa, nie opisywać każdego z moich rozmówców, ale stworzyć wspólną dla nich wszystkich biografię, na podstawie której skonstruowałem narrację o zupełnie fikcyjnym zespole muzycznym i jego perypetiach.

„Plany życiowe i ryzyko. O augustowskiej młodzieży kończącej szkołę średnią.”

Moja praca „Plany życiowe i ryzyko. O augustowskiej młodzieży kończącej szkołę średnią.” jest próbą podejścia do zagadnienia wizji przyszłości młodzieży z Augustowa. Pytania badawcze, jakie postawiłam odnoszą się do planów młodych ludzi - czym się one charakteryzują, czego dotyczą, co na nie wpływa. Próbowałam także przedstawić kwestię, jak podział na opuszczających Augustów i pozostających w mieście przeradza się w kategorię wartościującą wśród moich rozmówców. Plany grupy młodych ludzi, z którą rozmawiałam dotyczą głównie wyjazdu z Augustowa w celu edukacyjnym. Na podejmowane przez nich decyzje wpływa kilka elementów, takich jak opinia i pomoc rodziców, relacje znajomych oraz media.

Mój temat odnoszę do tekstu A. Giddensa „Nowoczesność i tożsamość” ponieważ znalazłam w nim kilka pojęć, na których chciałam skupić się w mojej pracy. Te pojęcia to przede wszystkim trajektoria tożsamości, plany życiowe, momenty przełomowe oraz podejmowanie ryzyka. Zamierzam w zgodzie z teorią Giddensa spróbować pokazać, w jaki sposób jednostki poprzez organizowanie swojej codzienności i układanie planów życiowych konstruują swoją tożsamość.

"Spotkanie z odmiennością we wsi Nowolipki"- o mojej pracy

W swojej pracy „Spotkanie z odmiennością we wsi Nowolipki” chciałam przedstawić zjawisko odmienności, na przykładzie dwóch osób poznanych w terenie badań - Bogumiła i Joanny. Zauważyłam, że pomimo dzielących je różnic, mieszkańcy wsi reagują na ich zachowania w podobny, specyficzny sposób. Aby uniknąć sprowadzania ich do pewnego rodzaju modeli obrazujących inność zdecydowałam się na przyjęcie perspektywy biograficznej, skupiając się na poznaniu historii życia obu postaci, a przynajmniej interesujących mnie aspektów. Informacje uzyskane w trakcie rozmów nierzadko były wyjątkowo osobiste, zazwyczaj wypowiedziane w zaufaniu do badacza. Z tego względu zdecydowałam się na zmianę danych personalnych rozmówców i nazwy wsi.

Obie osoby porównałam pod względem kilku wybranych kryteriów. W rezultacie okazało się, że łączy je przede wszystkim wyraźne poczucie własnej odmienności, odejście od wzorca podstawowych ról społecznych oraz brak przywiązania do domu a w szerszym aspekcie również oderwanie od lokalności.